دکلمه های منوچهر آتشی

دکلمه های منوچهر آتشی :

سلام

به پوست سبز آب ، به پوست سبزه ي تو
که زير پوست سفيد روز مي گردد
به دست تو ، که از ميان آن همه سبزي
مانند ساقه ي تر در مي ايد
و ساقه ي گل سرخي در شعر مي گذارد
بالاي شعر خسته ي من نازنين
غمگين منشين
در زير اين کتيبه ي فرسوده
من خفته ام
محتاج دست سبز تو
محتاج سبزه ي روح تو
بنشين
دامن کنار دماغم بگستر
طنين خنده بيفکن در سنگ
طنين خنده بيفکن در واژه
بخوان
بخوان چنان
کند که خون سبز رقص فواره
از سنگ استخوان
سلام
به پوست سبزه ي تو
که زير پوست قهوه اي پاييز
مانند آب مي وزد
از هفت بند ني استخوان من
به هفت حلقه ي گيسوي تو
سلام

همه جا مي بينمت
به درخت و پرده و آينه
نمي دانم اما
تو مرا دنبال مي کني
يا من ترا
اي چشم شيرين زيبا
به گلها مي بينيم و مي بينمت
به گلها نشسته اي و مي بينيم
بر آب مي نگرم و مي بينمت
در آب مي لرزي و مي بينيم
تو مرا جست و جو مي کني يا من ترا اي چشم شيرين دلربا
همه روياهايم را نيلوفري کرده اي
و همه خيال هايم را به بوي شراب آغشته اي
همه جا
گرماي خانه و جان و جهان است حضورت
ولي چشم که باز مي کنم
نمي بينمت ديگر
با آن که مي دانم
تو مي بينيم همه جا
من شيداي توام
يا تو مرا گرفته اي به بازوي سودا
اي چشم شيرين بي پروا

جاده گفتي يعني رفتن ؟
جاده يعني تکرار همين واژه ؟
دريغ
دوست دانايم دانا باش
که حقيقت بس غمناکتر است
جاده رفتن نيست
که تو بتواني با آساني
چند کمند
سوي آفاقي چند
از پي صيد ابعاد زمان اندازي
که به دام آري آهوهاي مي روم و خواهم رفت و خوا....
که به بند آري ‌آهوهاي چست زمان را
جاده رفتن نيست
جاده مصدر نيست
جاده تکرار يک صيغه ي غربت بار است
جاده يک صيغه که تکرارش
گردبادي است که با خود خواهد برد
که برد
هر چه برگ و بر باغ دل تو
هر چه بال و پر پروانه ي پندار مرا
جاده رفتن نيست
جاده طومار و نواري نه و جوباري
جاده يعني رفت
رفت
رفت
همين

منوچهر آتشی

منبع : blogfa.com

[ بازدید : 61 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]